W chirurgii wysokich częstotliwości pożądany efekt termiczny jest osiągany przez przepływ prądu w samej tkance (endogenne rozgrzewanie tkanki). Prowadzi to do różnych efektów w tkance pacjenta. W kaustyce tkanka jest ogrzewana z zewnątrz (egzogennie); jest ona stosowana tylko do powierzchownej hemostazy. Cięcie tkanki, jak w przypadku technologii wysokiej częstotliwości, nie jest możliwe za pomocą kautera.

Elektrochirurgia umożliwia cięcie bez obciążeń z jednoczesną hemostazą tkanki. Jest to skuteczne narzędzie zarówno w przypadku chirurgii otwartej, jak i zabiegów minimalnie inwazyjnych. Cięcie i koagulacja za pomocą prądu o wysokiej częstotliwości to złoty standard we współczesnej chirurgii.

W chirurgii HF prąd przemienny o wysokiej częstotliwości przepływa przez tkankę pomiędzy dwiema elektrodami instrumentu. Przy aktywowaniu instrumentu HF prąd przemienny o wysokiej częstotliwości wytwarza w tkance ciepło, pozwalające uzyskać pożądane efekty tkankowe.

Cięcie elektrochirurgiczne i koagulacja elektrochirurgiczna.

Cięcie: odparowanie płynu wewnątrz- i zewnątrzkomórkowego ze zniszczeniem błony komórkowej, co prowadzi do cięcia chirurgicznego.
Koagulacja: odparowanie płynu wewnątrz- i zewnątrzkomórkowego bez zniszczenia struktury komórki. Prowadzi to do kurczenia się tkanki i zamknięcia naczyń, a następnie do zatrzymania krwawienia (hemostazy). Napięcia poniżej 200 V są zwykle używane do koagulacji, wyższe napięcia do cięcia.

W elektrochirurgii stosuje się prądy przemienne o częstotliwościach ponad 200 000 Hz (200 kHz). W tym zakresie częstotliwości nie dochodzi do stymulacji neuromięśniowej.

Generator przekształca prąd sieciowy o niskiej częstotliwości w prąd przemienny o wysokiej częstotliwości (AC). Generator zapewnia chirurgowi taki rodzaj prądu, jakiego potrzebuje instrument HF, aby osiągnąć pożądany efekt tkankowy.

Na uchwycie i na włączniku nożnym przycisk żółty aktywuje prąd tnący, a przycisk niebieski – prąd koagulujący. To przyporządkowanie kolorów jest ustandaryzowane na całym świecie.

W monopolarnej chirurgii wysokich częstotliwości prąd płynie od aktywnej elektrody przez tkankę do elektrody neutralnej. W bipolarnej chirurgii wysokich częstotliwości w instrumencie zintegrowane są dwie, z reguły takie same, elektrody aktywne. Prąd płynie tylko w obszarze tkanki uchwyconej pomiędzy dwoma elektrodami. Elektroda neutralna jest więc niepotrzebna.

Czynniki wpływające na osiągnięcie pożądanych efektów tkankowych to:

• Impedancja tkanki
• Geometria elektrody (gęstość prądu)
• Ilość dostarczonej energii
• Czas trwania aplikacji
• Forma zastosowanego prądu

• Powierzchniowa homogeniczna koagulacja z ograniczoną penetracją
• Metoda bezkontaktowa, dzięki czemu elektroda nie przywiera do tkanki
• Niewielkie tworzenie się dymu i lepsza widoczność pola operacyjnego

Bipolarne zamykanie naczyń umożliwia zamykanie naczyń o średnicydo 7 mm. Cykl zamykania jest kontrolowany przez generator lub tryb ligacji. Sygnał autostop automatycznie kończy proces. Dzięki zastosowaniu techniki zamykania naczyń można ograniczyć stosowanie klipsów i szwów.

Elektrody neutralne służą do zamykania obwodu prądu między pacjentem i generatorem HF. Elektroda neutralna jest potrzebna tylko w przypadku techniki monopolarnej.

Elektrody neutralne umieszcza się na skórze pacjenta na dużej powierzchni i bez zmarszczek. W zależności od lokalizacji pola operacyjnego elektrodę neutralną należy umieszczać w miarę możliwości na najbliższym udzie lub ramieniu, jednak nie bliżej niż 20 cm od pola operacyjnego. Droga przepływu prądu nie może przechodzić przez serce!

Aby zmniejszyć do minimum gęstość prądu, a tym samym lokalne rozgrzewanie. Pozwala to uniknąć ryzyka powstania uszkodzeń termicznych na powierzchni skóry.